Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Het tinnen bord
Voor Floris Verster
Zal één begrijpen
Dat iemand hier zijn leed en vaste kracht,
Zijn liefde en al zijn levens-zekerheid
Heeft neergeleid?
Een bord met eiers:
Een tinnen bord, geblutst,
Gedeukt, verbogen,
Op een zinken plaat,
Voor grijzen grond:
Kleurloos, ja wit en grijs, maar van de wanden
Der zaal komt geen tafreel naarvoren als dit kleine.
Het maakt zich los van hen,
Het is alleen,
Zo vast, zo vol, zo onverbrijzelbaar van vorm, -
Zijn hoeken en zijn deuken
Zijn daar, zijn rondingen en randen.
En het te zien geeft troost.
Zijn koelte is sterkend.
Wit en grijs, maar al
De kleuren van een rijk en stralend
Palet
Bewegen zich daaronder.
Tin en eiers; -
Maar geen gloed en teerheid,
Verborgen onder tranen, zijn aangrijpend
Als dit gevoel van leven aan het oud metaal
En 't ongeborenë onder die schalen.
't Kleeft eraan,
Het schijnt erdoor,
Het is een licht,
Een adem.
En een licht,
Een adem,
Maar gestold tot hardste en brooste vormen,
Zoog al het hemellicht en spiegelt het.
Albert Verwey 1865 - 1937
Uit: Ik heb het Rood van 't Joodse Bruidje lief
Querido 1988