Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Zenobia - voor Jan Engelman
Zenobia, gij loeit mij aan.
Ik zie u in de weide staan
van liefde rood te blozen.
Gij staart mistroostig in het rond
en traag beweegt uw moedermond.
Er is nu melk in dozen.
De boter wijkt voor margarien.
Gij hangt niet meer in de vitrien.
Men maalt u tot konserven.
Gedaan met alle tederheid.
Men melkt met electriciteit.
Uw koedom ligt aan scherven.
Daarom zijt gij zo droef van zin
en blinkt er bleke weemoed in
de toendra’s van uw ogen.
O kijk, een gouden tranendreef.
Kom, dat ik u mijn zakdoek geef
om ze wat af te drogen.
Jos Ghysen en Louis Verbeeck 1962
Uit: De Muzen hebben hun Ekskuzen