Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Even bij mij bent
Ik heb thee gezet omdat ik dacht dat je zou komen
zittend in je anijswitte stoel zou jij mij bedanken
voor het kopje en het weke koekje, ja, zei je
dan, graag met een beetje melk en suiker.
Ik zou dan vragen hoe het met je was en met het
huis. Knikken, ik zou veel knikken zodat jij meer
moest vertellen want stilte vond je ongepast en
het werd lastig om dan je koekje nog te eten.
Na de thee zouden we wandelen door de tuin
en de bomen goedkeurend over hun bast strelen
terwijl we ze bij naam noemen en op het groene
bankje zitten, starend naar hetzelfde punt
Ik zou je vragen om te blijven eten en twee keer voor je
opscheppen, mijn lepel naar de mond brengen en niet
andersom en ik zou hopjesvla hebben omdat je daar
zo van houdt en na het eten drinken we verse koffie.
Bij het weggaan zou ik je jas van de gang halen, even
blijven staan om aan de voering te ruiken; speculaasjes
met pijptabak, de knoopjes tot aan je kin sluiten en iedere
keer weer zou ik jouw jas willen zijn of dat jij de mijne bent.
Marieke Rijneveld 1991
Gepubliceerd in Meandermagazine
op 27 december 2012 in de rubriek Dichters Gedichten