Hetaere

Hetaere

Zij dwaalde rond in schemerdonkre hoeken
En bood haar lichaam, twintig frank per uur:
Zij noemde 't "Faire l'amour" en zij die 't vergeten zoeken
Namen haar, apatisch koud en zonder vuur.

Zij dronk veel porto; misschien zou die haar haat verzoenen
Haar droge lippen rookten machinaal 'n sigaret
En in de blauwe wolken, vol van zelferbarmen
Heeft ze verlangend visioenen te bloeien gezet.

Als ze zich droomloos voor een nieuwe klant ontkleedde
- ondergoed was ze reeds lange tijd ontwend
Want "Time is money"en "ze" zijn gauw tevreden-
Heeft ze wel eens vaag gevoel naar tederheid gekend.

Maar ze heeft die weemoed vlug verzopen
En whisky is probaat tegen alle romantiek.
Waarom verlangen, waarom onmogelijk hopen?
Niet denken, 't maakt je zeker dwaas en ziek.

Ze fluisterde "chéri" alsof ze zei " 'k heb tandpijn"
Of "er zit een nagel door mijn schoen",
Voor vijf frank meer of een glas wijn
Schonk ze profijtig, commercieel een geile zoen.

En als afwezig onderging ze 't geile strelen
Van dronken zeelui en ook zij bleven onvoldaan
Want wie kan de wonde van het hart nog helen
Van hen, die zonder ideaal door 't leven gaan?

"Business is business" en iedere nieuwe dag
Hield ze festijnen van zure mosselen met friet.
Ze smoorde haar hart in een cynische lach;
Waarom nog treuren als je 't leven geniet?

Maar komt soms bij 't dromen in de bios
Of 't schaarse lezen van Courths-Mahler.
Dan breekt z' in schokkend rauwe snikken los
En schijnt haar 't leven nog veel valer.

Dan voelt ze diep in zich intens verlangen
Naar zachte streling van iemand die haar mint,
Wiens armen vol van liefde, haar omprangen
- en ver, heel ver, het zachte schreien van een kind.

Jan Jacob Slauerhoff 1898 - 1936
Uit: Aart's Letterkundige Almanak voor het
J. Slauerhoffjaar 1986