honger alle jûnen om healwei sânen sawat alle jûnen seit er it falt der mar wer goed yn en ja knikt sy dat koe wol minder wy hawwe it bêst se doart de meagere jierren net yn syn eagen te lêzen as er de leppel nei de mûle hyst en sa lang kôget dat se it ark opkrije wol de stekfoarken de snijmessen en slaan, slaan lûd kletterjend yn it swijen slaan Margryt Poortstra 1953 Ut: Ferrifeljend glês. Utjouwerij Fryslân/AFUK 1994 |