Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Horologio meo
De kranten glijden als poreus gebak
van inkt en suiker Fleetstreet in. De klok
opent vier deuren en de deuren uit
ijlen de krantenjongens voor de ruit.
Altijd om vier uur komt de boodschap hier:
de aftocht is nakend van den dag. De nacht
trekt legers samen ter belegering. Wacht
met rein gemoed op thee en confituur.
De sterren rijden vóór hun donkre treinen
langs hemelrails en zien ons oog verdwijnen
achter de ramen, waar er staat gedrukt:
geen enkele afweerpoging is gelukt.
De kinderen eten haastig breede borden
met botermelk terwijl de duistere horden
het huis omsingelen. De armen opgeheven
offren zij bevend hun onschuldig leven.
De uren rooken aan de ramen jaren-
lange nachtlijk rookende sigaren.
De luciferseconden branden, vallen
in de koude donkre straten der getallen.
Zes uur, en in de Braziliaansche bars
slurpt men de koffie uit de nenuphars.
De kinderen zingen in de kerk. O zon
Phoenix verzengend op den horizon.
Morgen: meloenen-mandje vol gebak
vol sap en suiker in de straat. De klok
opent tien deuren en de deuren uit
rennen de slagersjongens met hun buit.
De jacht is open: het gevleugeld wild
snelt door de lucht en wordt weldra geveld:
de goudfazant des middags, vederzwaar,
slachtofferande op het reukaltaar.
De goudfazant des middags op den disch,
gevulde schubbenrijke hemelvisch-
eeuwige voorraad en gedood gemis.
Altijd des middags wordt het middaguur
stervend gevangen en verbrand in vuur.
Christine D'Haen 1923 - 2009
Uit: Miroirs. Gedichten vanaf 1946.
Querido 2002