Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Ikoon van de nachtschade
Op de nachtschade rust weinig zegen.
Aan de aardappel verwant leunt zij
Tegen de korzelige borst van de akker
Hoort de trom van vuur in de diepte;
'Voorbijgangers!' gillen haar bessen en loof,
'Ik draag een zoet evangelie: je einde, kom
En proef mij! De akker zal je schoot zijn!
Ik sla als de kondor mijn klauw in je bloed'.
Antieke gifmengsters hadden haar lief,
Als wij haar Amerikaanse oompje, de tabak
En haar kornuiten de tomaat & Spaanse peper.
Ook mesthopen kroont zij graag: herinnert
Zich dan schotels in paleizen geserveerd
Met een snuifje bilzenkruid of zwarte
Nachtschade: o goede tijden... Diep, ver
In de herfst kondigt haar ronkend loof
Winter aan, aardappel- en boerentabaktijd,
Als herinnering aan de zomer omhoogkrult
Langs de boeketten van de lampionplant en
Vuur in zwarte kachels als de Incagod gromt.
H.H. Ter Balkt 1938 - 2015
Uit: Groenboek
Uitgeverij De Harmonie, Amsterdam 1973