Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Kersen
Gewassen kersen liggen niet erg lang
zo kriskras door elkaar in 't glazen schaaltje.
Ik pak er een bij 't steeltje, die een staaltje
van hangen weggeeft met subliem gehang.
Dan glipt hij door mijn lippen. Een ophaaltje,
en los. Zo neemt mijn tong hem in de tang.
Ik viel je, kersvers vruchtvlees, langs mijn wang
en tandvlees schuiven; mijn gebit vermaalt je.
Een duo is een mooie oorhanger.
Een tros van drie is groots, een trotse trits
bolronde schepselen, zonvolle kersen.
Ik hoop heel erg te zijn een voorzanger
van al wat leeft, van werken God's een gids,
door middel van verheerlijkende verzen.
Jan Kal 1946
Uit: Fietsen op de Mont Ventoux. 222 sonnetten. Amsterdam 1979
Bron: De Nederlandse poëzie van de negentiende
en twintigste eeuw in 1000 en enige gedichten
samengesteld door Gerrit Komrij
Uitgeverij Bert Bakker Amsterdam 1996