Zang,

Op het eeten van Wildbraad.

I

Een ander mag gerust,
Met harten, bouten, hammen,
Verzaden zyne lust.
En op die hachjes vlammen:
Wy houden 't met faizant,
Korhoenders en patryzen,
Die, voor een lekkertand,
Zyn hemelhoog te pryzen,
En de allerbeste spyzen
Van 't heele vaderland.

2.

Maar wyl het wildbraad is,
Zo mogt het ons bedriegen,
En hier nog aan den dis,
Weer uit ons lichaam vliegen:
Dies vat den beker op,
En giet die wilde veugels,
Het edel druive sop,
By pinten op de vleugels.
Ik wed ze, uit deze teugels.
Niet reizen weer in top

Jan de Regt   1665 - 1715