Taart

        Ik gromde van geluk. Ik zong een liedje van de radio.
        Er werd een taart gebakken, ergens in de buurt.
        Bakkersdromen. Slagroomorgie. Schuim. Je lijf,
        je lijf. Je onbekende lijf. Waar was het dan? Waar

        is ze dan? Waar zijn we nu? De wijngaardvelden
        van Bordeaux. De wildernis in Borneo. Ik schreeuwde
        over alles heen. Genoeg. Wees nu maar stil. Of stiller.
        Wees nu stil. De keuken is een kluis. De keuken is

        de plek waar ik het offer voorbereid. En zie, seconden
        later mengde ik: bloem en ei en melk. Ik kneedde mij
        een lichaam naar gelijkenis. Ik tekende je ledematen

        in het deeg. Daar was je dan. Met latjes
        en rozijnen. Knapperig en zacht. Ik dacht:
        ik breng een stuk. Waarheen? Ik bracht het toch.

        Chrétien Breukers (1965)
        uit: De zomer haalt nog één keer uit (2016)