Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
We toostten
De wijnfles kreeg haar schortje voor
de nadrup op te vangen;
wát kostlijk vocht geschonken wordt,
steeds blijft een druppel hangen;
Mama zei:'Jongens, opgepast:
Geen vlekken in m'n fraai damast.'
In het zakje van dat schortje stak
een doekje met een kantje
en zie, dat doekje droeg coquet
't gefestonneerde randje;
een fles zo smaakvol aangekleed,
wat die al niet voor wond'ren deed.
En veel meer dan ons was voorzegd
werd daarna uitgeschonken;
we hebben zelden zo oprecht
op iemands heil gedronken!
elk hief z'n glas, men klonk en zei:
"Mevrouw, nog honderd jaar erbij!'
En toost op toost werd ingesteld;
men toostt'in alle talen;
meer werd aan leeftijd haar voorspeld,
dan ooit een mens kan halen.
Mama zei steeds maar:'Opgepast,
geen vlekken in m'n fraai damast ...'
Waarom zou zij zo angstig zijn
voor haar fraai tafellinnen?
Men kan de vrouw, men kan de wijn,
ook vlekkeloos beminnen!
'k Zie weer de lege flessen staan;
't is alles meer dan goed gegaan.
Jac. van Hattum 1900-1981
Uit: Om een bokaal vol wijn. 1967
Uitgeverij Van Lindonk. Amsterdam.
Een bundel met 24 verzen van eigentijdse Nederlandse dichters, uitgegeven bij het 125e wijnjaar van Robbers & Van den Hoogen n.v., Arnhem.
1842-1967