aan lange tafels zaten wij rond
de rijkbeladen dis vol Indisch eten
herinnering aan vroeger, niets had zij vergeten
de rozen geurden om ons in de avond

en zij, zo stralend blij, wist zich omringd
door ons en al haar goede vrienden
als wij keer op keer onszelf bedienden
genoot zij lachend: een opgewonden kind

en ieder jaar opnieuw, tot op die dag
dat wij buiten zaten en zij binnen lag
maar ramen open, zodat zij ons kon horen

een zomermaaltijd is sindsdien als nooit tevoren
een hecht met elkaar verbonden zijn, en och,
soms hoor ik in de rozenruis haar lachen nog

Jeanette Coppens
Meander literair magazine november  2004

Dit gedicht is bekroond met de 1e prijs
in de wedstrijd van het literaire internet magazine ‘meander’’ 
bij gelegenheid van het 250^e nummer, november 2004